Z żalem zawiadamiamy,
że w dniu 26 kwietnia 2023 zmarł profesor dr hab. Wiesław Z. Antkowiak, Dziekan Wydziału Chemii w latach 1984 - 1985, prodziekan w latach 1981 - 1984, wieloletni kierownik Zakładu Spektrochemii Organicznej, autorytet dla pokoleń chemików.
Msza święta pogrzebowa zostanie odprawiona w piątek 5 maja o godz. 8:00 w Kościele pw. Najświętszej Bogarodzicy Maryi, Stare Żegrze. Pogrzeb zmarłego odbędzie się o godz. 10:10 na Cmentarzu Junikowo.
Rodzinie i Bliskim Zmarłego wyrazy głębokiego współczucia składają Rektor i Senat, Dziekan i Społeczność Wydziału Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Z wielkim smutkiem w dniu 26 kwietnia dowiedzieliśmy się o śmierci Prof. dr hab. Wiesława Antkowiaka. Profesor należał do szkoły chemii organicznej Profesora Jerzego Suszki, znakomitego uczonego i twórcy poznańskiej chemii organicznej. Był kontynuatorem jego nurtów badawczych, a jednocześnie propagatorem najnowocześniejszych trendów i metod chemii organicznej. Szczególne zasługi położył w propagowaniu spektroskopowych metod badania struktury. Dzięki Jego wykładom studenci już w początkowych latach 70. (wśród nich piszący te słowa) mieli możliwość poznać i wypróbować nieocenione możliwości różnych technik spektroskopii (zwłaszcza IR i NMR). Przez wiele lat Prof. Antkowiak kierował Zakładem Spektrochemii Organicznej. Wypromował kilkunastu doktorów, z których wielu jest obecnie lub było samodzielnymi pracownikami naukowymi w różnych instytucjach w Polsce i za granicą. W swej pracy naukowej Profesor Antkowiak udzielał się w różnych dziedzinach chemii organicznej – poczynając od Jego najwcześniejszych prac z dziedziny chemii terpenów, przez chemię cukrów, kwasów nukleinowych (zwłaszcza nukleozydów modyfikowanych), toksyn grzybowych aż do chemii związków heteroaromatycznych. Badania te zaowocowały licznymi publikacjami w renomowanych czasopismach, autorstwem obszernego rozdziału w szczegółowej monografii alkaloidów grzybowych i tłumaczeniami podręczników istotnych dla rozwoju nauki oraz dydaktyki.
Profesor Antkowiak był niezwykle utalentowanym dydaktykiem. Jego wykłady nie były łatwe, wymagały skupienia, ale dawały bardzo jasny i pełny obraz najistotniejszych zagadnień chemii organicznej. Uczyły rozumienia przebiegu mechanizmów reakcji oraz pozwalały dostrzec generalne prawidła i zasady, które nimi rządzą. Profesor nigdy nie szczędził czasu na gruntowne przeegzaminowanie studenta. Egzamin był trudny i wymagający, ale połączony często z dyskusją i obszernym wyjaśnieniem odpowiedzi. Kto zaliczył egzamin, mógł uczciwie twierdzić, ze zna chemię organiczną. Jednocześnie Profesor był bardzo otwarty na wszelkie pytania i konsultacje, każdy chcący poszerzyć swe wiadomości mógł liczyć na jego pomoc, wskazanie źródeł, czy podpowiedzi. Profesor był inicjatorem przekładu i głównym tłumaczem bardzo nowoczesnego na owe czasy podręcznika chemii organicznej Boyda i Morrisona. Jego przyjazne nastawienie do studentów wyrażało się też w tym, że z zapałem grał wspólnie z nimi w meczach wydziałowej drużyny piłki nożnej.
Profesor Antkowiak zawsze był żywotnie zainteresowany życiem i rozwojem Wydziału. Jego udział w posiedzeniach Rady Wydziału nigdy nie oznaczał biernej obecności. Potrafił z wielką stanowczością bronić swych poglądów, zawsze mając na uwadze interes społeczności naukowej. W trudnych latach 1984-85 pełnił funkcję Dziekana, a jego zaangażowanie w sprawy Wydziału trwało długo po przejściu na emeryturę.
Pasją Profesora było zachowanie pamięci o badaczach i rozwoju Wydziału od początku istnienia Uniwersytetu. Badania chemiczne i dydaktyka początkowo biegły w ramach Sekcji Chemii Wydziału Mat-Fiz-Chem, która przekształciła się w Instytut Chemii, a następnie w Wydział Chemii UAM. Dziełem Profesora jest monumentalna, niezwykle dokładna i wyczerpująca biografia Prof. Jerzego Suszki, będąca jednocześnie kroniką rozwoju chemii organicznej na Uniwersytecie Poznańskim. Napisał też kilka innych publikacji wspomnieniowych (np. poświęconą Prof. Maciejowi Wiewiórowskiemu).
Jestem przekonany, że postać Profesora Wiesława Antkowiaka dobrze się sytuuje na zaszczytnej liście najwybitniejszych postaci, dzięki którym powstał, rozwinął się i działa Wydział Chemii UAM.
Cześć Jego pamięci!
Opracował Jan Milecki