W gronie laureatów XVII edycji konkursu na najlepsze prace magisterskie i doktorskie Miasta Poznania znalazł się Pan dr Dawid Pakulski – absolwent Wydziału Chemii UAM. Nagrodzona praca doktorska Jego autorstwa „Graphene based materials and their potential applications” powstała pod kierunkiem Prof. dr hab. Violetty Patroniak, do której grupy badawczej dr Dawid Pakulski trafił już na pierwszym roku studiów licencjackich, oraz promotora ze strony francuskiej Prof. wiz. dr. hab. Artura Ciesielskiego i kopromotora prof. Paolo Samoriego.
Jaka była tematyka badawcza, którą podjął Pan w trakcie realizacji swojej pracy dyplomowej?
Rozprawa doktorska pt. „Graphene based materials and their potential applications” dotyczy projektowania sfunkcjonalizowanych materiałów dwuwymiarowych bazujących na grafenie i tlenku grafenu, z czego nadrzędnym celem tejże dysertacji była synteza i wieloaspektowa charakterystyka struktury i właściwości, wraz z wykazaniem ich aplikacyjności w procesach oczyszczania wody z zanieczyszczeń organicznych i nieorganicznych oraz magazynowania energii elektrycznej w postaci superkondesatorów. Rezultaty badań naukowych przedstawione w dysertacji zostały opublikowane w renomowanych czasopismach takich jak: Energy Storage Materials (IF – 15,970), Journal of Materials Chemistry A (IF - 10.733), Carbon (IF - 7.466).
Pomysł narodził się jeszcze przed rozpoczęciem pracy dyplomowej dzięki współpracy międzynarodowej z grupą prof. Paolo Samoriego z Institut de Science et d'Ingénierie Supramoléculaires (I.S.I.S) w Strasbourgu gdzie miałem możliwość odbywania stażu na 5 roku studiów w ramach programu ERASMUS +.
Czy od początku wszystko szło zgodnie z planem? Czy pojawiły się jakieś przeciwności albo przełomowe momenty, które wpłynęły na kierunek badań przedstawionych w pracy?
Oczywiście, że nie. Tak naprawdę dopóki nie pojawiła się możliwość napisania wniosku o studiowanie w ramach programu cotutelle (podwójnego doktoratu), zajmowałem się zupełnie innymi rzeczami. Po otrzymaniu stypendium rządu francuskiego moje badania zostały ukierunkowane na oczyszczanie wody z jonów metali ciężkich i w późniejszym czasie również adsorpcji barwników organicznych. Optymalizacja procesu otrzymania adsorbenta była dosyć żmudna i czasochłonna, ale opłacała się, ponieważ po wielu staraniach udało się otrzymać adsorbent, który wychwytuje największą ilość jonów ołowiu, kadmu i miedzi spośród wszystkich znanych obecnie materiałów węglowych.
Czy w dalszym ciągu kontynuuje Pan te badania, czy pojawiły się w Pana pracy inne zagadnienia?
Obecnie już trochę odchodzę od materiałów sorpcyjnych służących do oczyszczania wody. Aktualnie zajmuję się układami MOF/COF i ich zastosowaniem w przechowywaniu energii elektrycznej. Można powiedzieć, że skupiłem się na drugim aspekcie, który był poruszany w mojej pracy doktorskiej, z tą różnicą, że nie używam materiałów dwuwymiarowych takich jak grafen czy tlenek grafenu.
Co jest ważne w pracy badacza zdaniem dr. Dawida Pakulskiego? Nie zamykać się na nowe kierunki badań, cały czas zdobywać doświadczenie i nawiązywać współprace. Ale najważniejsi według Niego są ludzie, z którymi współpracuje, a zwłaszcza promotorzy, którzy pokierowali początkami kariery naukowej Laureata.
Więcej o badaniach przedstawionych w nagrodzonej pracy w poniższych artykułach:
rozmawiała: Malwina Gabryel-Skrodzka
Fot. Adrian Wykrota
